طیف‌سنجی سرزندگی در بافت‌ها و محلات شهری با تلفیق رویکردهای توسعه‌ی پایدار، رشد هوشمند و نوشهرگرایی و کاربرد مدل الکتر (نمونه‌ی موردی: محلات شهر مرودشت)

بروز اندیشه‌های نوین در مباحث شهرسازی و ورود آنها به عرصه‌های مدیریت شهری موجب گردیده تا شهرها، تجارب متفاوتی را کسب کنند. افول حیات و سرزندگی در محلات شهری را می‌توان به عنوان یکی از نتایج پیروی از دیدگاه مدرنیسم دانست که همواره طرفدار کمّی‌گرایی بوده است و به مباحث کیفی بی‌توجهی نموده است. پژوهش حاضر با هدف طیف سنجی و سنجش ابعاد سرزندگی در بافت‌ها و محلات شهر مرودشت انجام شده است. روش تحقیق، تحلیلی- پیمایشی و مبتنی برمنابع اسنادی و پرسشنامه‌های محقق ساخته می‌باشد. به منظور تحلیل داده‌ها از  مدل الکتر (electre) استفاده شده است. مراحل تحقیق شامل سنجش (از طریق 44 سنجه در قالب 6 بُعد اصلی)، ارزیابی و انتخاب محله‌ی برتر (منتخب از پنج بافت مختلف شهر) می‌باشد. طبق یافته‌های تحقیق، بافت شماره 4 و محلات آن عنوان سرزنده‌ترین و بافت شماره 3 و محلاتش کمترین میزان سرزندگی از نظر ساکنان را داشته‌اند. در ادامه با توجه به نحوه‌ی پراکنش عوامل مؤثر در سرزندگی از قبیل نوع توزیع کاربری‌های جاذب، محل قرارگیری فضاهای عمومی، موقعیت مراکز محله، کاربری زمین شهر و غیره‌.  طیف‌سنجی سرزندگی در بافت‌های شهر مرودشت و محلات آن صورت می‌گیرد. نتیجه طیف‌سنجی به صورت نقشه‌های سرزندگی در محورهای اصلی، سرزندگی در مراکز اصلی، سرزندگی در نقاط گره‌گاهی، سرزندگی در لبه‌های بیرونی و محورهای پیرامونی بررسی شده است. در نتیجه آزمون طیف سنجی سرزندگی، بافت شماره 4 و محلات درون آن به سبب سرزندگی بیشتر، تمام گزینه‌های طیف‌سنجی را دربر می‌گیرند. در مقابل بافت شماره 3 و محلاتش با کمترین میزان سرزندگی هیچ یک از گزینه‌های طیف‌سنجی را شامل نمی‌شود.